Curriculum vitae
Dr Izabella Rejduch-Samkowa (2.11.1927-10.02.2021), urodziła się w Krakowie, studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim. Stopień magistra historii sztuki uzyskała za pracę pt. System filaroszkarpowy, tzw. krakowski, i jego geneza, w 1955r., pod kierunkiem Profesorów – Adama Bochnaka i Karola Estreichera. Już w trakcie studiów podjęła pracę w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu. W 1956 r. zawarła związek małżeński z historykiem sztuki Janem Sławomirem Samkiem. W tym samym czasie rozpoczęła współpracę z Instytutem Sztuki PAN w Warszawie, jako współredaktor wielotomowego Katalogu Zabytków Sztuki miasta Krakowa i Katalogu Zabytków Sztuki Województwa Katowickiego. W latach 1969 – 1974 pracowała w Muzeum Historycznego miasta Krakowa. W tym okresie, jako komisarz naukowy opracowała wiele wystaw, w tym: Stanisław Tondos – malarz krakowskich zaułków, 1970 r.; Juliusz Kossak, Wojciech Kossak, Jerzy Kossak, 1971 r.; Medale francuskie, 1971 r. W roku 1971r. powierzono jej tworzenie i kierownictwo Oddziału muzealnego – Historia i Kultura Żydów Polskich./ które miało zostać utworzone, po zakończeniu prac konserwatorskich w Starej Bóżnicy na krakowskim Kazimierzu/. To właśnie w tym okresie po raz pierwszy zetknęła się ze sztuką żydowską. Podjęła trudne wyzwanie tworzenia muzeum, mimo że jako historyk sztuki nigdy wcześniej nie miała kontaktu z zabytkami należącymi do religii i obrzędów wyznania mojżeszowego. Rozpoczęła intensywnie studia nad „Judaikami”, w oparciu o literaturę naukową, jak i zachowane obiekty, aby poznać i zrozumieć, tak mocno związaną z historią i sztuką polską, żydowskie dziedzictwo kulturowe. W czerwcu 1974 r. urządziła pierwszą w Polsce po wojnie, wystawę zabytków sztuki żydowskiej „Żydowskie rzemiosło artystyczne od XVII-XX wieku”. Na ekspozycji były prezentowane eksponaty krakowskie i wypożyczone z innych polskich muzeów / ponad 135 obiektów/. W tym okresie podjęła też stałą pracę w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie, w Pracowni Inwentaryzacji Zabytków miasta Krakowa.
Stopień doktora uzyskała w 1980 r. za opracowanie pt. Judaistyczne rzemiosło artystyczne czasów nowożytnych do 1939 roku (Instytut Sztuki PAN w Warszawie, promotor – prof. dr hab. Stanisław Mossakowski). Było to pierwsza w Polsce praca doktorska na temat sztuki żydowskiej.
Od lat siedemdziesiątych w pracy zawodowej, specjalizowała się w dziedzinie badań nad sztuką żydowską. Wyniki swoich badań wielokrotnie referowała na sesjach naukowych w kraju i zagranicą./ Pradze, Budapeszcie, Izraelu/. Od 1987 r. prowadziła na Uniwersytecie Jagiellońskim wykłady i konwersatoria z historii sztuki żydowskiej w Zakładzie Historii i Kultury Żydów Polskich. W 1988 r. brała udział w konferencji naukowej International Conference on the History and Culture of Polish Jews, w Jerozolimie; jej referat napisany w oparciu o wieloletnie badania, wzbudził ogromne zainteresowanie.
Dr Izabelle Rejduch-Samkowa jako pierwsza podjęła badania nad rozwojem żydowskiego kolekcjonerstwa i muzealnictwa w Polsce. Na jej dorobek naukowy składa się ponad sto kilkadziesiąt prac naukowych – opublikowanych i przygotowanych do druku. Tytuły ważniejszych pozycji to: Problem tradycji i stylów w sztuce żydowskiej, 1981 r.; Lesser Gieldziński – kolekcjoner judaików i prekursor żydowskich muzeów w Polsce, 1994 r.; Chanuka łańcucka, 1985 r. Judaika w zbiorach muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego (wspólnie z J. Samkiem), 1995 r.; Motywy żydowskie w ołtarzu Mariackim – dziele Wita Stwosza, 1986 r.; Krakowski Tempel – Synagoga Postępowa i jej geneza, 1989 r.; Orient w sztuce żydowskiej; Lesser Gieldziński, Mathias Bersohn i Maksymilian Goldstein – pierwsi kolekcjonerzy judaików w Polsce, 1983 r.; Mauretanizm i orientalizm w sztuce żydowskiej, 2011 r. Jest autorem książki Dawna sztuka żydowska w Polsce, 2002 r.; napisanej wspólnie z mężem śp.prof. Janem Sławomirem Samkiem. Jest to pierwsze w historii sztuki polskiej, naukowe opracowanie dawnej sztuki żydowskiej.
Za dorobek naukowy w dziedzinie zarówno badań nad sztuka Krakowa jak i prekursorskich opracowań, dotyczących polskiej sztuki żydowskiej, została wielokrotnie odznaczona: za Katalog Zabytków Sztuki w Polsce uhonorowana Nagrodą Zbiorowa I Stopnia Prezesa Rady Ministrów oraz nagrodami Rady Narodowej m. Krakowa. Odznaczona Złotymi Odznakami „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa” (1985), „Za Zasługi dla Ziemi krakowskiej” oraz Medalem Państwa Izrael (1979).
Zmarła w Krakowie 10 lutego 2021r. jest pochowana na Cmentarzu Rakowickim.
