Zainteresowanie kulturą i przeszłością swojego narodu obudziło się u Żydów dopiero pod koniec w. XIX, a związane było z kolekcjonerstwem przedmiotów kultu bóżniczego i domowego.
Artykuły
43 wpisy
Literatura historyczna Żydów szeroko zajmuje się warunkami życia, przemianami historycznymi wyznawców religii Mojżeszowej, żyjących w diasporze w różnych krajach Europy, Afryki, Azji.
W historii narodu żydowskiego rok 70 n.e. stanowi niezwykle ważną datę. W tym bowiem czasie Świątynia Salomona w Jerozolimie została spalona i ograbiona przez Rzymian ze wszystkich kosztowności.
Zainteresowanie zabytkami przeszłości u Żydów wystąpiło już w XVII wieku, szczególnie w Niemczech i we Włoszech, ale ograniczało się ono do gromadzenia rękopisów i drukowania dzieł o treści religijnej. Do najwybitniejszych bibliofilów należał rabin praski Dawid Oppenheimer, żyjący na przełomie XVII i XVIII wieku, który posiadał pokaźny zbiór rękopisów i starodruków.
Któż z nas nie znał ołtarza w kościele Mariackim w Krakowie, dzieła wielkiego mistrza z epoki średniowiecza – Wita Stwosza.
Bogate wyposażenie polskich bóżnic zniszczone zostało w czasie drugiej wojny światowej przez Niemców, toteż osobne omówienie należy się zasobom judaików w muzeach.
Barok w sztuce żydowskiej trwa dalej - DLACZEGO?
Sztuka żydowska jest trudna w percepcji. Jej podłoże kształtowały losy narodu żyjącego prawie dwa tysiące lat w diasporze.
Symbolika na nagrobkach pochodzi z książki „Dawna sztuka żydowska w Polsce” dr Izabella Rejduch Samkowa i prof. Jan Sławomir Samek,str 221 Warszawa 2002
Kto to był Lesser Gieldziński? Uważał się za gdańszczanina, bo w tym mieście przeżył najlepszy okres swojego życia, pełen twórczej pracy.